روش
آندره لئون تالی
1948-2022
کلمات توسط: شارون ادلسون
آندره لئون تالی, روزنامه‌نگار مد بزرگ‌تر از زندگی که به قلب طراحان فولادی بی‌شماری و پیشکسوتان صنعت غیرمجاز راه یافت - روز سه‌شنبه در White Plains درگذشت., N.Y.. او بود 73 ساله. تالی کار 40 ساله خود را با پیوستن به مجله مصاحبه اندی وارهول آغاز کرد. 1975. او در ادامه به Vogue در پیوست 1983 و به سمت مدیر خلاقیت ارتقا یافت 1988.
"من هرگز متوجه نشده بودم که آندره چقدر در قلب من حضور دارد," دایان فون فورستنبرگ گفت. "آندره یک رویا بود, هنرمند و عاشق زندگی. او شیک ترین فردی بود که دیدم, ظریف ترین دوست وفادار و زیبایی پرستیده در هر شکلی. ما در هر مرحله از زندگی بزرگسالی یکدیگر را می شناختیم و با هم رشد می کردیم. ما نسبت به هم سختگیر و خواستار بودیم، اما همیشه می دانستیم که می توانیم در صورت نیاز روی یکدیگر حساب کنیم. امروز متوجه می شوم که او رفته است و خلأ بزرگی در درون من وجود دارد."
"من او را بیشتر از بسیاری از مردم می شناسم," تری آگینس، روزنامه نگار مد و نویسنده کتاب گفت. "من در آندره را ملاقات کردم 1977. من تازه از دانشکده روزنامه نگاری فارغ التحصیل شده بودم. او سردبیر اروپایی WWD بود, و من در دفتر شیکاگو بودم. یادمه برای اولین بار دیدمش, و به یاد دارم که به مردم گفتم او یک نابغه واقعی است. بازخوانی [را] داستان ها, آنها به اندازه آن زمان خوشمزه به نظر نمی رسیدند.
"او در فرهنگ مد غوطه ور بود و با تمام این داستان ها در سنت لوران بیرون آمد, و غیره. آندره حساب خرج زیادی داشت، اما فکر می‌کنم آنها پول زیادی به او دادند," آگین گفت. "آنها هیچ کس دیگری برای انجام آن داستان ها نداشتند. می دانستی که قرار است یک داستان واقعاً پربار از او دریافت کنی."
تالی توسط مادربزرگش در دورهام بزرگ شد, کارولینای شمالی, مکانی بعید برای بزرگ شدن کسی که به شدت به مد علاقه دارد. او یکی از معدود ویراستاران سیاه پوست در دکل سفید لیلیایی Vogue بود, جایی که او دست راست و معتمد آنا وینتور، سردبیر آن زمان ووگ بود.. در خاطراتش, را "ترانشه ابریشمی," او جزئیات رابطه آنها را فاش کرد, نوشت که اگرچه رابطه آنها در سالهای بعد تیره شد, کتاب چیزی شبیه الف بود "نامه عاشقانه" به وینتور.
یک ملکه درام, اگر تا به حال یکی وجود داشته باشد, تالی تاثیرگذار بود 6 پا 6 اینچ بلند بود و لاغر نبود, مخصوصاً در سالهای آخر زندگی که دچار مشکلات سلامتی شد. "حالش بد بود, همانطور که اکثر مردم می دانند," گفت: Agins. "او آن لباس ها را می پوشید زیرا مرد بسیار سنگینی بود. شما می توانید به یک نمایش مد بروید, و او روی ویلچر بود, و من او را بعد از آن به ماشین چوبی دیده بودم, و همیشه یک SUV بود."
پوشیدن ردای سفید سلطنتی هنگام گفتگو با ووپی گلدبرگ در توپ لباس موزه هنر متروپولیتن در 2010, تالی مانند یک کشیش اعظم ظاهر شد, روبروی بازیگر زن نشسته, با مجسمه‌ای یونانی یا رومی که ردایی بر تن دارد و از بالا به او نگاه می‌کند.
Agins, که قبلا تالی را ملاقات کرده بود "تمام آن شنل ها را پوشیده بود," گفت او همیشه یک بود "کمد بسیار محافظه کار اما همیشه آن استعداد را داشت. او بسیار بزرگ بود. یادم می آید که به دفتر نیویورک رفتم و فکر کردم, "این آندره است." او با من بسیار مهربان بود و زمانی که در پاریس بود و من روی کتابم کار می کردم. آن موقع بود که باید مدتی را با او بگذرانم. او در ریتز اقامت داشت. او یک آپارتمان در پاریس ریتز داشت, و کارل لاگرفلد هزینه آن را می پرداخت. میدونم چون بهم گفت"
در هتل ریتز, تالی انگشتانش را می کوبید و چک را می خواست, "سریع سریع سریع. اون همه لباسی که داشت. میوچیا پرادا این کت تمساح قرمز را برای او ساخته است. او مرد بزرگی بود، بنابراین نیاز به تمساح زیادی داشت. او همچنین این ماف باورنکردنی سمور را داشت که همیشه با خود حمل می کرد. من او را به عنوان یک روزنامه نگار به یاد می آورم و فکر می کنم او واقعا روزنامه نگار خوبی بود. آندره نیز بسیار دمدمی مزاج بود و این بخشی از رمز و راز مد بود."
تالی, که بچه دار نشد, از طراحان جوان حمایت می کرد و آنها را فرزندان خود می دانست, پرورش آنها. "شما آندره را به عنوان آقای. ردیف ساویل, اما از پافی و شان جان حمایت کرد.
او در زمان پائولا والاس به کالج هنر و طراحی ساوانا رفت, موسس, و رئیس SCAD, او را امین کرد. او یک جایزه یک عمر دستاورد را به نام او نامگذاری کرد, و ناگهان آندره به آنا وینتور متصل نشد," آگین گفت. "از او خواستم برایم دعوت نامه بگیرد. میخواستم اینو از نزدیک ببینم. دانش‌آموزان بر او دل بسته بودند."
معیار جذب او کادر طراحان A-list بود که برای حمایت از تالی به ساوانا سفر کردند و او را دریافت کردند.. آگین گفت ورا وانگ, اسکار دلا رنتا, مارک جیکوبز, و تام فورد این سفر را انجام داد. "قرار بود جان گالیانو بیاید. آنها این کار را برای آندره انجام دادند. دانش آموزان او را دوست داشتند. این یک لحظه فوق العاده برای او بود زیرا او باید جوانان را پرورش دهد, و او واقعاً انجام داد." در اواخر عمر و حرفه اش, او با لاکوان اسمیت کار می کرد, یک طراح جوان سیاه پوست که او از آن حمایت می کرد.
"بسیار قابل توجه است. او می تواند در مورد چیزی که ماری آنتوانت پوشیده بود به شما بگوید و تمام کلمات فرانسوی را با آن نوع لهجه متاثر می دانست.. من فقط آن را لهجه آندره می نامم."