Calcaterra

Calcaterra

focail le Kate Ambrose

Grianghraif curtha ar fáil ag CALCATERRA

Faisin “fíor” éadaí a iompraíonn mothú iontach ar ghrásta, agus is tréithe iad sofaisticiúlacht agus a labhraíonn le neart ciúin a chuimsíonn cruthú Daniele Calcaterra. Lipéadaithe mar fhile amhairc, Tá baill éadaigh ailtireachta ach galánta an dearthóra bunaithe ar staidéar mionchruinn ar fhoirm agus ar scáthchruth. Cibé firinscneach nó baininscneach, tagann a chuid aeistéitic le tuiscint iomlán ar shimplíocht, úrnuacht, agus mionchoigeartú. Tá tasc amháin aige: do mhná a chaitheann a chuid éadaí cuma álainn, ciallmhar, is, go háirithe, le braistint láidir carachtar. Misean curtha i gcrích.

Rugadh i Milano i 1973, chuir an dearthóir oiliúint ar fáil idir Milan agus Institiúid Dudovich mar bhealach chun dul isteach sa tionscal faisin. Tar éis céime, Dhear Calcaterra bailiúcháin na bhfear agus na mban i gcomhpháirtíocht le monaróirí éadaí Iodálacha éagsúla. Tagann an t-éiteas seo go fóill leis an gcaoi a n-oibríonn a bhranda inniu, ag obair in éineacht leis na cuideachtaí léiriúcháin ceannródaíocha seo chun cáilíocht sa déantúsaíocht a ráthú, ag glacadh leis an mionlach de “Déanta san Iodáil.”

“Déanaim iarracht mo fhís den sensuality a chur le chéile, dearadh, agus nua-aimsearthacht agus súil á coinneáil ar éabhlóid na gcód aeistéitiúla – gan dearmad a dhéanamh riamh ar thábhacht na cáilíochta.”

Ba mhian le Calcaterra i gcónaí a bheith ina dhearthóir ó bhí sé ina leanbh. Is cuimhin leis meas a bheith aige ar fheisteas snámha cadáis síoda a sheanmháthar agus ar hata mór raffia maisithe le cleití marabou ar snámh agus é ar saoire cois farraige sa Toscáin. “Bean thar a bheith sofaisticiúil agus galánta a bhí i mo sheanmháthair,” a mhíníonn sé. “Fiú ina blianta ina dhiaidh sin, choinnigh sí an dearcadh seo. Tar éis roinnt pictiúir d'aois dá óige a fheiceáil, Thuig mé go raibh an elegance seo corpraithe aici i gcónaí. Bhí sí ina spreagadh den sórt sin dom.” Is ag an nóiméad sin a thuig Calcaterra gurbh é an cuspóir deiridh a bhí aige ná píosaí a chruthú a ligfeadh do gach bean an modh céanna a chur in iúl: stylish agus nua-aimseartha.

“Tugaim aisling - agus ag an am céanna, rud éigin fíor” a mhíníonn sé. “Is cosúil go bhfuil dearmad déanta ag go leor dearthóirí gurb é ár bpost áilleacht a thabhairt, aisling, agus charm isteach sa domhan. Agus ní féidir linn é sin a dhéanamh ach ár dtomhaltóir deiridh a mhealladh.” Ní chreideann Calcaterra go bhfuil sé ceart iarraidh ar dhaoine íoc $2,000 le haghaidh léine poileistear díreach toisc go bhfuil ainm dearthóra air. Cruthaíonn sé píosaí atá le maireachtáil níos faide ná séasúr amháin.

“Toisc nach ceist éadaí amháin é, is ábhar brionglóide é - agus mura bhfuil aisling ann, ní féidir leat faisean a thabhairt air.”

Nocht an dearthóir a stiúideo i 2006 agus ina dhiaidh sin ceapadh é ina stiúrthóir cruthaitheach ar Piazza Sempione (2009–2012) ar fud a sheilbh LVMH, áit a stiúraigh sé an coincheap ealaíne do mhargadh Mheiriceá. 2014 chonaic an físí a bhranda ainmnithe, ag an am céanna, sa bhliain chéanna, Bhí Calcaterra debuted ag Seachtain Faisin Milan, ag léiriú aeistéitiúil mionchoigeartaithe atá bunaithe ar ealaín na hIodáile.

Is í an oidhreacht bharántúil chéanna agus an oirfidigh fhíneáil chéanna a thugann pearsanú ar an earrach is déanaí don dearthóra 2025 bhailiú: Domhan, Gaoth, agus Dóiteáin, áit ar gabhadh gluaiseacht agus toirt, spreagtha ag na ceithre ghné, clúdaithe le chéile i gceardaíocht bhreá Iodálach. Cruthanna toirtiúla, dathanna monacrómacha buailte, agus léirigh maisiúcháin neamhfhabhracha stíleanna sínithe Calcaterra. Ba léir go raibh baint aige leis an dúlra toisc go raibh gráinní gainimh san áireamh sna huigeachtaí, coirt crann, agus lusciousness ósais fásaigh. Dathanna chuma neodrach agus nádúrtha, cé go raibh na scáthchruthanna saor agus éasca le bogadh isteach.

Mar gheall ar an iliomad píosaí suntasacha, ba dhúshlánach dearadh neamhspleách amháin a roghnú. Chuir gúna dorcha dearg imill air a raibh sraitheanna os cionn shorts beaga súil ar lucht féachana na seónna, chomh maith le bríste a scuabadh an talamh, cótaí móra álainn, oireann safari-mothú, agus fada, seaicéid agus cótaí boxy.

Mar sin cad a dhéanann Calcaterra sainiúil i dtionscal an lae inniu? “Leanaim mo fhís” dearbhaíonn sé. “Níl suim agam treochtaí a leanúint nach maireann uaireanta ach chomh fada le tonn ag briseadh ar an gcladach.” Aithníonn Calcaterra minimalism scagtha agus silhouettes atá gan teorainn ama, chomh maith le nua-aimsearthacht, sofaisticiúlacht, agus cáilíocht a bheith chun tosaigh. “Ní dhéantar mo chuid píosaí ar feadh nóiméad amháin - tá siad i gceist a choinneáil sa wardrobe agus a chaitheamh ar feadh na mblianta.”

Níl an dearthóir anseo chun tinte ealaíne a chruthú. Baineann a fhís le fabraicí, cáilíochta, agus conas oibriú leo. Creideann Calcaterra go mbaineann sé leis an gcumas a bhraitheann cad a chuireann fabraic in iúl don phróiseas cruthaitheach, agus conas ábhair éagsúla a úsáid le cruthanna ar leith a chruthú. Tá íogaireacht dhomhain aige maidir le toirteanna agus avant-gardism.

Labhraímis faoin inspioráid. “Tagann sé ó gach áit a bhfuil áilleacht ann” dearbhaíonn an tIodálach. Mar shampla, míníonn sé mar a spreag dathanna uibheacha sicín ornáideacha i mbailiúchán amháin – draíocht an dúlra. Rud eile ab ea na dathanna a bhí ag athrú na gealaí trína céimeanna. Tháinig ábhar eile fós as uigeacht foirgnimh choincréite a d’fhorbair tar éis blianta d’aimsir chrua. “Is é an rud is tábhachtaí ná a bheith in ann áilleacht a aimsiú i rudaí simplí. Tá simplíocht riachtanach. Tá áilleacht riachtanach.”

Thar aon rud eile, Creideann Calcaterra an rud is tábhachtaí, gach maidin nuair a dhúisíonn tú, is é sin do bhealach a leanúint - cibé áit a d'fhéadfadh sé a threorú. “Caithfidh sé a bheith ar do bhealach, ní duine eile. Go hionraic, is é an moladh is fearr a fuair mé riamh ná uathu siúd a lean mo chuid oibre agus a dúirt liom gur fhan mé dílis do mo fhís, is cuma cad atá ar siúl ag daoine eile.” Nuair a fiafraíodh de shuntas an tionscail atá ag Calcaterra le linn a fhealsúnachta faisin íostach agus eiticiúil - “Tá sé fós le teacht.”