LIANNE آنها را دارد

زیباترین اسکارهای من: گفتگو با لیان لا هاواس

سخنان Zachary Weg
تصاویر توسط دیوید ویل

با یک درخت شروع شد. در حالی که حدود یک سال و نیم پیش در حال بهبودی پس از جدایی بود, یک نوازنده سی و یک ساله, لیان هاس, متوجه تغییر شاخ و برگ بیرون آپارتمانش در لندن شد و متوجه شد که در حال تغییر شکل است, هم. همانطور که برگ ها تغییر رنگ دادند و ریشه ها مردند و دوباره بلند شدند, خواننده/گیتاریست بریتانیایی خودش دستخوش تغییراتی شد, اندوهی را که تجربه می کرد به شادی و امید تبدیل کرد و ترانه هایی نوشت که بازتاب این روند بود. حاصل این تلاش ها و سومین آلبوم استودیویی اوست, لیان هاس, مطمئن ترین و ارزشمندترین کار او تاکنون است.

شامل آهنگ های برجسته مانند سرسبز, "Green Papaya" و صدای باس "Paper Thin" را خاموش کرد,” آلبوم جدید لا هاواس به همین نام منتشر شد, تنبل, و شیرجه می‌رود همراه با وحشیانه‌ای که نشان می‌دهد چقدر از سه آلبوم مطمئن شده است. در حالی که اولین کار او از نزدیک به یک دهه پیش خبر از آمدن یک ترانه سرای جدید بسیار حساس را داد., او 2015 LP سال دوم, خون , یک سرکشی تقریباً نشان داد که می گفت نه تنها او آمده است, او اینجا بود تا بماند. آلبوم جدید تابستان گذشته, سپس, آرامش و قدرت لا هاواس را در هم می آمیزد تا یک هنرمند را در فرم کامل نشان دهد, کسی که فشارهای استودیویی یا روندهای صنعتی را کنار گذاشته است و به طرز جذابی در حال حک کردن جایگاه خود است.

بسیاری از هنرها به نوعی تحت تأثیر درد قرار می گیرند. فقط به نظر می رسد که شما می خواهید چیزی بگویید, اینطور نیست?"او می گوید. "وقتی که شما آسیب می بینید, شما به نوعی می خواهید در مورد آن بحث کنید یا می خواهید بدانید که آیا کسی مانند شما احساس می کند تا تنها نباشید. اما همیشه دیدگاه جدیدی برای ارائه وجود دارد." آهنگ‌های آلبوم جدید تازه و تقریباً درخشنده به نظر می‌رسند که گویی از خاک جدید سرچشمه می‌گیرند و مانند گل‌هایی کاشته شده‌اند که می‌توانند مدتی بایستند.. "سعی خواهم کرد آن را رها کنم, انگشتانم ضربدری شده اند/زیباترین زخم هایم را به تو نشان می دهم/آنها ما را هر چه هستیم می سازند,او در آهنگ "Please Don't Make Me Cry" از آخرین آلبوم آهنگ می خواند, و آدم تقریباً از این پرتره واضح درد و قدرتی که می توان از آن به دست آورد، اشک می ریزد. مانند شاعر C.K. ویلیامز, یا فیلمساز, پل توماس اندرسون, لا هاواس یک انسان گرا است, هنرمندی که واقعاً به نظر می رسد می خواهد به همنوع خود کمک کند.

لیان هاس, بدین ترتیب, آلبومی برای همه است: تصویرگر میانسالی که تنها در یک کافی شاپ نشسته است, مشاور املاک اوایل دهه سی که هرگز با کسی دیده نشده است, تلاش پرستار برای بازگرداندن تنفس به بیمار مبتلا به کرونا. این یک آلبوم برای مواقع سختی مانند این است که خیلی چیزها نامشخص است, و دنیا وارونه به نظر می رسد, بلکه اثری است که می‌توان در سال‌های آینده به آن بازگشت، زمانی که بعد از یک روز طولانی می‌توانید به خانه بروید و سعی کنید آرامش داشته باشید. این مرهم است, شمع, ساخته شده توسط Lianne La Havas, راهپیمایی مقدس در این زمین خشن اما باشکوه.

تا حدی, این تلاش ناشی از میراث دوگانه یونانی و جامائیکایی لا هاواس و جذب صداهای التقاطی مراکز فرهنگی لندن مانند بریکستون است.. همانطور که او از طریق زوم از انگلیس می گوید, «ساخت موسیقی راه من برای اینکه کاملاً خودم باشم بود, تلاش برای ساختن چیزی که واقعاً دوستش دارم بدون هیچ محدودیتی, اساسا. این همان چیزی است که من بیشتر از همه شبیه خودم بودم.» در ابتدا, لا هاواس با نواختن کیبورد خود را این گونه بیان می کرد, ولی, در 18, او شروع به نواختن گیتار کرد. «احساس می‌کردم که دنیای جدیدی باز شده است,او ادامه می دهد, دنیایی که, البته, توسط بزرگانی از ساز مانند جیمی هندریکس و, اخیرا, St. وینسنت اما لا هاواس با فضیلت منحصربه‌فردش آن را به هسته‌ای تکان داده است.

به زبان ساده, لا هاواس یکی از چیره دست ترین گیتاریست های موجود است. چه به آرامی بر روی نکات برجسته اولیه شغلی ضربه بزنید (و یک داستان جسورانه از عشق بین نسلی), «سن» یا قیچی کردن و کوبیدن «Can’t Fight» از آلبوم جدید, هنرمند با خودانگیختگی لذت بخش خود در آکوردها را وادار می کند. از این رو, تعجب آور نیست که کسی جز شاهزاده بزرگ فقید چند سال پیش با لا هاواس ارتباط برقرار نکرد و مربی او شد یا اسطوره زنده استیوی واندر برای او پیام صوتی گذاشت که در آن یکی از ساخته های او را خواند.. لا هاواس نویسنده ای جذاب است, هم, که داستان‌های دلشکستگی و انعطاف‌پذیری آن جهانی است، اما از یک مکان شخصی سرچشمه می‌گیرد.

تکه های شما شماره 12