Arlo Parks

Mga salita ni Zachary Weg

Ipinanganak sa bukang liwayway ng bagong milenyo, dalawampu't taong gulang na musikero/makata ng London Arlo Parks ay halos nagsenyas sa pamamagitan ng kanyang genre fusing musika magkano ng kung ano ang bumubuo sa modernong buhay: information overload at urban alienation ngunit din nagdadalaga kagalakan at batang pag ibig. Sa buong dalawang EP at ilang mga walang kapareha, ang Paris at Nigeria rooted Parks ay itinatag ang kanyang sarili bilang isa sa mga pinaka kaakit akit at matalim na artist sa paligid. Maaari niyang ipinta ang isang intimate scene na may novelistic detalye ngunit din pull pabalik upang kantahin ang paghihirap ng isang buong henerasyon. Tulad ng ginawa ni Lorde ilang taon na ang nakararaan sa Puro Bayani (2013), Parks nagdala ng mga tagapakinig sa party, nagbubunyag ng nagkukubli na pagkabalisa, at sa huli ay nag aalok ng isang mahalagang balsamo para sa kanila upang makuha ang init mula sa.

Ang title track off ang kanyang auspicious unang release, sobrang sad ng generation (2018), naglalarawan ng mga tinedyer na "ay pagpatay ng oras at pagkawala ng aming mga paychecks" ngunit ang malalim na mahabagin na manunulat ng kanta ay nagsasalita para sa, kaysa pababa sa, ang mga magulong kabataang ito, nakatayo sa tabi nila sa kanilang angst. Tulad ng isa sa mga paborito niyang artist, Hari Krule, Parks walks sa pamamagitan ng isang halip kulay abo London sa naturang jazzy, mga kanta ng finger snap-backed bilang "romantikong basura" Ngunit hawak niya ang lungsod na malapit sa kanyang puso. Tulad ng sinasabi niya sa pamamagitan ng e-mail mula sa England, "Lumaki sa London nalantad sa akin sa maraming mga nagbibigay inspirasyon creatives, dami ng iba't ibang klase ng tao, at pinalawak ang aking mga pananaw. Lahat ng importanteng nangyari sa akin ay nangyari na sa London."

Kung siya ay umaaliw sa isang kaibigan sa pamamagitan ng isang haze ng kalungkutan sa folk track, "Ang Awit ni Angel" galing ng sophomore EP nya, Sophie (2019) o naglalakad kasama ang isang kabarkada patungo sa "tindahan sa kanto" sa R&Single na may B na tinting, "itim na aso," Parks emerges as a street scribe who has seen quite a lot in her two decades on earth. Habang marami sa kanyang musical taste, na sumasaklaw sa lahat mula sa Nina Simone hanggang kay Elliott Smith, ay culled mula sa YouTube at ang kanyang tiyuhin malawak na koleksyon ng record, ang musikero ay laging may dala dala na notebook at isang deft portraitist ng kanyang paligid.

"lagi na lang ako nahuhugot sa very sensory, mayaman sa pagsusulat," paliwanag niya, citing Talunin makata Allen Ginsberg, bilang inspirasyon. Ang mga parke 'masterfully concise lyrics ay, sa katunayan, sagana sa matingkad na particulars, tulad ng isang "T shirt sa ulan" mula sa Meshell Ndegeocello-esque "Cola" at "petals sa tabi ng pool" sa masikip na kanta ng gitara, "George." Ang naturang pagsulat ay may malapit na kalidad ng sinehan na walang alinlangang ibinabahagi niya sa walang iba kundi ang Radiohead, na ang iconic "gumagapang" dati na siyang binigyan ng nakakaiyak na piano rendition.

Nang tanungin kung ano ang gumagawa ng maalamat na rock quintet na tumatagal, sabi niya, "Vulnerable ang pagsusulat ni Thom Yorkie, pagputol at balisa. Bilang isang banda, Ang mga ito ay mga shapeshifters na gumagalaw sa iba't ibang mga sonic palettes na may kadalian." Pakikinig sa kung ano ang halaga ng tungkol sa isang oras na halaga ng kanyang musika sa ngayon, isa senses na Parks kanyang sarili ay isang bagay ng isang transformer. sobrang sad ng generation nag iisa traverses tulad ng iba't ibang mga estilo ng musika bilang panaginip pop, hip-hop, jazz, at neo kaluluwa ngunit may nakamamanghang finesse. Isa ay maaaring asahan tulad ng isang melding ng mga genre sa kanyang nalalapit na debut LP, Collapsed Sun Beams, na kung saan ay out maaga sa susunod na taon.

Pagtalakay sa pinakahihintay na album, Ayon kay Parks, ang paglikha nito ay "masakit na, nakasisiyahan, matindi ang, at dumating sa mga spike; inspirasyon ay tumama tulad ng isang kidlat, at iikutin ko ang bawat huling patak ko hanggang madaling araw." Tiyak na magbubunga ang pinaghirapan bilang Arlo Parks, kahit sa murang edad niya, ay humubog ng sariling kapana panabik na tunog, parehong malungkot at masaya, na nakatulong sa, at patuloy na tutulong, madla sa mga panahong ito ng hamon at sa mga darating na taon.