Si Lianne ay mayroon sila

Ang pinakatanyag kong scars: Isang pag -uusap kay Lianne La Havas

Mga Salita ni Zachary Weg
Mga imahe ni David Vail

Nagsimula ito sa isang puno. Habang nakabawi mula sa isang break-up mga isang taon at kalahati na ang nakakaraan, Isang tatlumpu't isang taong gulang na musikero, Lianne ang mayroon, Napansin ang pagbabago ng mga dahon sa labas ng kanyang apartment sa London at napagtanto na nagbabago siya, din. Habang nagbago ang mga dahon ng kulay at namatay ang mga ugat at pagkatapos ay bumangon ulit, Ang British singer/gitarista ay sumailalim sa mga pagbabago ng kanyang sarili, Ang pag -on ng kalungkutan na nararanasan niya sa kagalakan at pag -asa at pagsulat ng mga kanta na sumasalamin sa prosesong ito. Ang resulta ng mga pagsisikap na ito at ang kanyang pangatlong album sa studio, Lianne ang mayroon, ay ang kanyang pinaka -tiwala at reward na trabaho pa.

Nagtatampok ng mga standout na kanta tulad ng The Lush, Hushed "Green Papaya" at ang bass-tingled "Paper manipis,"Ang eponymous na bagong album ng La Havas, tamad, at sumisid kasama ang isang understated na kabangisan na nagpapakita kung paano tiniyak na siya ay naging higit sa tatlong mga album. Habang ang kanyang debut mula sa halos isang dekada na ang nakakaraan ay inihayag ang pagdating ng isang nakamamanghang sensitibong bagong manunulat ng kanta, siya 2015 Sophomore lp, Dugo , nagpahayag ng isang malapit na paghihimagsik na nagsabing hindi lamang siya dumating, Narito siya upang manatili. Ang bagong album mula nitong nakaraang tag -init, pagkatapos, Melds La Havas's kalmado at kapangyarihan upang ipakita ang isang artista nang buong anyo, Isang tao na nawala sa anumang mga presyur sa studio o mga uso sa industriya at nakaka -engganyong inukit ang kanyang sariling angkop na lugar.

"Ang maraming sining ay naiimpluwensyahan sa ilang paraan sa pamamagitan ng sakit. Parang may gusto ka lang sabihin, Hindi ba?”Sabi niya. "Kapag nasasaktan ka, Gusto mong talakayin ito o nais mong malaman kung may pakiramdam na katulad mo sa iyo kaya hindi ka nag -iisa. Ngunit palaging may isang bagong pananaw na inaalok. " Ang mga kanta ng bagong album ay nakakaramdam ng sariwa at halos nagliliyab na parang lumusot mula sa bagong lupa at nakatanim bilang mga bulaklak na maaaring tumayo nang matagal. "Susubukan kong bitawan ito, Ang aking mga daliri ay tumawid/Ipapakita ko sa iyo ang aking pinakatanyag na mga scars/ginagawa nila sa amin kung ano man tayo,"Kumakanta siya sa" Mangyaring Huwag Mo Akong Umiiyak "mula sa pinakabagong tala, At ang isa ay halos mapunit sa matingkad na larawan ng sakit at ang lakas na maaaring makuha mula rito. Tulad ng makata c.k. Williams, O ang filmmaker, Paul Thomas Anderson, Ang La Havas ay isang humanista, isang artista na tunay na tila nais na tulungan ang kanyang kapwa.

Lianne ang mayroon, sa gayon, ay isang album para sa lahat: ang gitnang may edad na ilustrador na nakaupo mag-isa sa isang coffee shop, ang ahente ng real estate ng unang bahagi, Ang nars ay nagsisikap na ibalik ang paghinga sa may sakit na coronavirus pasyente. Ito ay isang album para sa kakila -kilabot na mga oras na tulad nito kung hindi sigurado, At ang mundo ay tila baligtad, Ngunit din ang isang gawain na maaaring maibalik sa mga darating na taon kung kailan ka makakauwi pagkatapos ng mahabang araw at subukang mag -relaks. Ito ay isang salve, isang kandila, Ginawa ni Lianne La Havas, Isang banal na walker sa magaspang ngunit maluwalhating lupa na ito.

Bahagyang, Ang pagsusumikap na ito ay nagreresulta mula sa Dual Greek at Jamaican Heritage ng La Havas at mula sa pagsipsip ng eclectic na tunog ng naturang London Cultural Hubs bilang Brixton. Tulad ng sinabi niya sa pamamagitan ng pag -zoom mula sa England, "Ang paggawa ng musika ay ang aking paraan ng pagiging ganap lamang sa aking sarili, Sinusubukang gumawa ng isang bagay na talagang mahal ko na walang mga limitasyon, Karaniwan. Iyon ay kung ano ang pinaka -naramdaman ko sa akin. " Sa una, Ipinahayag ng La Havas ang sarili sa ganitong paraan sa pamamagitan ng paglalaro ng keyboard, ngunit, sa 18, Nagsimula siyang maglaro ng gitara. "Ito ay parang isang buong bagong mundo na binuksan,”Patuloy siya, isang mundo na, Syempre, ay binato ng gayong mga luminaries ng instrumento bilang Jimi Hendrix at, Kamakailan lamang, St. Vincent ngunit kung saan ang la havas ay umalog sa core kasama ang kanyang natatanging kabutihan.

Maglagay lamang, Ang La Havas ay isa sa mga pinaka mahusay na gitarista doon. Kung malumanay ang strumming sa maagang pag -highlight ng karera (at isang matapang na kuwento ng pag -ibig ng intergenerational), "Edad" o Scissoring at Threshing sa "Hindi Makikipaglaban" mula sa bagong album, Pinipilit ng artist ang kanyang kasiya -siyang spontaneity sa chords. Samakatuwid, Halos hindi nakakagulat na walang iba kundi ang yumaong Great Prince na naka -link sa La Havas ng ilang taon na ang nakaraan at naging kanyang tagapayo o ang buhay na alamat na si Stevie Wonder ay nag -iwan sa kanya ng isang voicemail kung saan kinanta niya ang isa sa kanyang mga komposisyon. Ang La Havas ay isang nakakaintriga na manunulat, din, na ang mga kwento ng parehong heartbreak at resilience ay unibersal ngunit nagmula sa isang personal na lugar.

Mga piraso ng isyu mo 12