ART
Cesar Biojo
Mga Salita ni Katie Farley
Ang mga larawang nakabatay sa langis at mga hubad ng tao na itinayo ng kontemporaryong pintor na si César Biojo ay hindi maiwasang isalin bilang isang magandang proseso ng pagkabulok – kung saan siya ay sumisira upang lumikha, conjuring up ng isang mesmerizing epekto. Pagbawi ng mga estilo ng post impressionist na gawain, Ang aesthetics ni Biojo ay nakakakuha ng isang napaka personal at nakakapag isip na wika na resonates sa manonood. Pagsasama ng sipi ni Jean Paul Sartre, "Ang tingin ng iba ay nagpapaalam sa atin sa ating sarili", ang kanyang mga nilikha ay nagpapakahulugan ng isang introspective exploration ng mga tao, isinasaalang-alang nang malalim ang kanilang mga alitan, ang kanilang kalikasan, at ang pagkakaroon.
Ipinanganak sa Colombia, 1981, César Biojo crafts kanyang mga larawan sa Barcelona, pagsasagawa ng mga biswal na nakakalasing na pagpapakita na naglalarawan ng isang malikhaing pagbubuhos ng realismo, impresyonismo at abstraktong sining.
"Gusto kong bigyang kahulugan ang aking pagpipinta bilang isang patuloy na paghahanap tungkol sa kalikasan ng tao. Ang aking pagpipinta ay hindi tungkol sa pulitika, lahi, kasaysayan, ang aking pamana sa Colombia o anumang bagay maliban sa ating kalagayan ng tao. I, kaya nga, hanapin ang hubad na pinakadirektang paraan ng paglapit sa mga tao nang hindi nahuhulog sa temporal o époque narrative na maaaring mangahulugan ng damit," vocalizes ang artist tungkol sa kanyang artistikong pangangatwiran.
Ang bawat isa at bawat pagpipinta na lumalabas sa kanyang studio ay hindi maiiwasan na makaranas ng isang makabagong aksidente, sa mga bunga ng idealistikong balanse sa pagitan ng metikuloso at hindi gaanong metikuloso bilang isang alegorya ng pagkakaroon mismo. Ang mga portrait ni Biojo ay sa huli ay nagpapahiwatig ng "kung saan tayo nanggaling, kung nasaan tayo at na tayo ay mamamatay", na nagsasaliksik ng konsepto ng pagbuo at isa sa pagpuksa. Ang kahirapan ay namamalagi sa application ng over splattering ang pintura na sumisira sa orihinal na portrait at alam kung kailan sapat ay sapat na. "Naniniwala ako na ang pagpindot sa "perpektong" balanse ay hindi maiiwasan na isang panandaliang layunin, pagiging graspable lamang para sa isang maikling panahon ng oras, parang buhay ng tao!", umamin na si César.
Isang pag aalsa ng magkasalungat na pwersa ang nagbanggaan kapag pininturahan niya ang kanyang mga emosyonal na gawa, pagtukoy sa kanyang perpekto at di-perpektong mga aplikasyon. Ang pagiging binalak at hindi mahuhulaan, Apollonian at Dionysian, maayos at hysterical at pagkatapos ay ang ilang, isinasalin sa kahanga hangang pakikipag ugnayan, kami, bilang mga manonood, Extract mula sa Arresting Aesthetics ng Artist. Isang hindi maayos na kagandahan ang pumalit, paggawa ng kanyang sining ng hindi kapani paniwala idiosyncratic at medyo nakakadismaya sa parehong oras.
