Cultuur
COMPTON COWBOYS
Zoals verteld door Compton Cowboy Randy Savvy
Afbeeldingen door Rhys Frampton
Ik ben de neef van een vrouw genaamd Mayisha Akbar, wie is de oprichter van een ranch. Ze begon daar een organisatie 1988 genaamd de Compton Jr. Troep, een non-profitorganisatie die paardrijden gebruikt om kinderen op het paard en van de straat in Compton te houden. De oprichter van Compton was zelf een boer. Hij was echt groot in de landbouw, dus wees hij dit stadje aan, genaamd Richland Farms, als een stad die tot in de eeuwigheid een boerenstad zou moeten blijven, voor altijd. Dus, zelfs toen de stad werd opgenomen, dit kleine complot hier in de buurt.
Ze kwam dit kleine stadje tegen, en ze was zo, "Oh mijn god, Ik kan hier wonen en een paard hebben en mijn cowgirl-droom waarmaken, en ze was zo, "Hel ja!" Dus, zij deed dat. Ze had toen drie kinderen, en mijn vader had twee kinderen, ikzelf en mijn broer. Ze heeft een huis in de buurt, had haar paard of twee. Zij en haar partner hadden twee paarden. En aan haar, dat was het leven. Dat zou het leven zijn. Opgroeien, haar kinderen opvoeden rond paarden, en uiteindelijk, ze zou een cowgirl zijn en dat hele leven moeten leiden. Dat was haar droom.
Ze begon de paarden te gebruiken om levensvaardigheden te leren. Het creëerde een systeem waarbij kinderen zichzelf rechtop zouden zetten omdat ze wilden rijden. En dat bleek iets ongelooflijk geweldigs voor hen te zijn, omdat het onmiddellijk de levens van kinderen begon te beïnvloeden en te veranderen. Veel van deze kinderen worden gek, en de volgende minuut, ze zijn zo, "Ik moet naar school, Ik moet naar de les omdat ik wil rijden."
We leefden bijna in een van die films, waar er maar één zwart team is dat deze witte ruimte betreedt en iets probeert te bereiken. Het is net diezelfde boog. Wij kwamen opdagen en waren de enige zwarte kinderen ter plaatse, maar we kwamen opdagen en kwamen opdagen. We hebben een hele reeks evenementen gewonnen.
Man, we zouden overal naartoe gaan, populair worden en veel evenementen winnen, en we hadden coole uniformen en zo, en het was een geweldige tijd. Dat was onze kindertijd, waren deze Compton-kinderen, maar volwaardige cowboy- en cowgirl-kinderen. We gingen naar de rodeo's en deden dat allemaal. Kampeertochten en gewoon alles.
Dan, het leven begint te gebeuren. We gingen allemaal naar de middelbare school en zo en wilden ons eigen ding doen, andere sporten beoefenen, hangen met meisjes. We zijn een beetje verdwaald, maar we waren altijd vrienden. We waren gewoon niet meer dezelfde cowboy-cowgirl-kliek als toen we nog kinderen waren. We waren nu met andere dingen bezig, maar we waren nog steeds homies.
Het hart en de ziel van wat we doen is het creëren van kansen en iets teruggeven aan onze gemeenschap. Het gaat over deze boerderij, deze paarden, heeft ons leven als kinderen gered. En er zijn mensen die bij ons zijn opgegroeid en die het niet hebben gered, en we hebben homies begraven, we zijn homies kwijt, en een groot deel van de onderscheidende factor was dat we cowboys waren, en dat waren ze niet.
Onze mantra is, "Straten hebben ons grootgebracht, paarden hebben ons gered." Dat is heel reëel. Voor ons, het was zo, "Deze paarden hebben onze levens gered. Hoe brengen we het naar de volgende generatie en blijven we het vooruitbetalen en ontwikkelen we ook een model dat we kunnen gebruiken om gemeenschapswerk te repliceren en te doen en het op te schalen naar een mondiale capaciteit?" We creëren een omgeving, niets zoals iemand ooit heeft gezien. Meestal, om in dit soort omgevingen te komen, je moet naar deze rijken gaan, ver weg, elitair soort buurten. En voor ons, wij zijn zo, "Maar nu, gebaseerd op de motor die wij ontwikkelen, We kunnen dat hier in onze buurt stoppen en hier blijven."
Ik woon hier. Ik woon op de boerderij. Dit is mijn familiebezit. We hebben nog steeds te maken met alle straatstrijd in de buurt en alles wat daarbij hoort, maar we vechten hier om het verhaal te veranderen, een betere gemeenschap creëren, een betere stad creëren, creëer hier kansen voor kinderen, en het is het waard.
De kinderen, ze kunnen hier binnenkomen. Eén van mijn jonge jongens die hier langskwam, kwam super ruw aan de randen binnen. Ik kon niet geloven hoe ver hij al was 11 jaar oud. En toen ik hem ontmoette, Ik huilde om hem op de avond dat ik hem ontmoette, omdat ik zo ben, "Jo, dit is wat er in mijn buurt gebeurt? Deze kinderen wel 11 En 12 en weten hoe je moet autorijden en drugshandel en prostitutiehandel moet doen, hoe je drugs moet vervoeren en wapens moet dragen. Deze jongen, hij zit niet eens op de middelbare school," Je weet wat ik zeg?
Toen ik dat zag, kon ik zien hoe hetzelfde kind een passie voor paarden kreeg, en nu is hij op weg om een professionele stierenruiter te worden, en hij denkt niet eens aan de straten? Dat is het hele punt. Dat is het meest lonende gevoel. Dat is het hele doel en de missie van wat we doen is om de levens van de kinderen te kunnen redden en veranderen.
Voor ons, het was zo, wij zijn jonge katten uit de buurt, maar we gaan onszelf op het pad naar positiviteit zetten en toch fris blijven, cool ding tegelijk. Dus, nu, we hebben deze omgeving, waar, "Jo, boom, wij zijn de Compton Cowboys. Wij knallen." De jonge homies, ze willen nu binnenkomen. Ze zijn als, "Bro, hoe kan ik zo zijn? Hoe kan ik zo zijn? Wat is daar aan de hand? Ik wil rijden, Ik wil rodeoen, Ik wil wat dan ook."
"Het maakt me zo ongelooflijk trots en emotioneel om naar mijn vrienden te kijken die voormalige bendeleden waren, en ze identificeren zichzelf als een cowboy, en ze nemen deel aan het democratische proces door te stemmen, naar gemeenschapsbijeenkomsten te gaan en met de kinderen te praten. Ik ben zo, dat spul is zo... Ik kan niet eens onder woorden brengen hoe ik me daardoor voel, en de trots die het bij mijn vader en mijn tante oproept, wie dit hun droom was om de motorkap op een positieve manier te veranderen zonder de essentie te verliezen van wie we zijn. En dat hebben ze gedaan. Mijn vader kan nu naar buiten lopen en kijken 10 van de homies daar die erom lachen, poep praten, of naar luide muziek luisteren en wat dan ook drinken, maar raad eens? We maken wereldwijd stappen en veranderen de kijk van mensen op zwarte mensen, over gemeenschappen in de binnenstad, op cowboys, op al deze fronten, en het is iets om trots op te zijn.
Een van de kernelementen van onze missie is het brengen van hulde aan de cultuur, tradities, en de erfenis van de zwarte cowboy. Dat is voor ons heel belangrijk. Het gaat niet alleen om cool en dope zijn en dan dingen doen in de gemeenschap. Het gaat over het creëren van een rode draad door onze afkomst en daar trots op zijn, en de nieuwe generatie kunnen laten zien dat onze mensen hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de moderne wereld, de ontwikkeling van de beschaving zoals wij die kennen, op meer manieren en op veel manieren en op andere manieren dan ons is geleerd of dat we zouden weten.
En zo, we zijn er erg trots op dat we deze cowboyhoeden opzetten en daar met onze bruine huid naar buiten lopen en zo zijn, "Dit is wat wij doen," want daar zit een lange geschiedenis aan vast. Deze bijdragen zijn niet onder de aandacht gebracht of gewaardeerd, beide lokaal, nationaal, en wereldwijd. Een groot deel van wat we doen is het weer op de kaart zetten voor een groter beeld van de mensen.
Gekke wereld kwestie 13