Kyoto

„Í stórborgunum sjáum við svo lítið af heiminum, við rekumst í minnihluta okkar. Í litlu bæjunum og þorpunum eru engir minnihlutahópar; fólk er ekki nógu mikið. Þú verður að sjá heiminn þar, perforce. Sérhver maður er sjálfur flokkur; hver klukkustund ber með sér nýja áskorun. Þegar þú gengur framhjá gistihúsinu við enda þorpsins skilur þú eftir uppáhalds duttlunginn þinn; því að þú munt engan hitta sem getur deilt því. Við hlustum á mælsku mál, lesa bækur og skrifa þær, útkljá öll mál alheimsins. Hinn mállausi þorpsmúgur gengur óbreyttur áfram; tilfinningin fyrir spaðanum í hendinni er ekkert öðruvísi fyrir allt okkar tal: góðar árstíðir og slæmar fylgja hvort öðru eins og forðum. Mállaus mannfjöldinn hefur ekki meiri áhyggjur af okkur en gamli hesturinn sem gægist í gegnum ryðgað hliðið á þorpinu. Hinir fornu kortagerðarmenn skrifuðu yfir ókannuð svæði, „Hér eru ljón.’ Yfir þorp fiskimanna og snúningsmanna jarðarinnar, svo ólíkir okkur, við getum skrifað aðeins eina línu sem er víst, „Hér eru draugar.’ (“Þorpsdraugar”)“
— W.B. Yeats, The Celtic Twilight: Ævintýri og þjóðsögur